Jednoczęściowy kombinezon nakładany na ubiór kompensacyjny i przeciwprzeciążeniowy. Kombinezon z jasnoszarej tkaniny wzmacnianej włóknem syntetycznym jest zapinany z przodu na długi zamek błyskawiczny. Ma wykładany, miękki kołnierz, dwie pionowo rozcięte kieszenie na piersiach, dwie duże, prostokątne kieszenie na udach (lewa, zamknięta przezroczystą folią, służy jako mapnik), dwie kieszenie na goleniach, jedną na lewym rękawie powyżej łokcia i kilka wąskich kieszonek na ołówki na lewym przedramieniu. Kombinezon, oprócz kieszeni do pomieszczenia potrzebnych podczas lotu przedmiotów, ma jeszcze, umieszczone w pasie, specjalne rozcięcia służące do przeprowadzenia przewodów łączących ubiór kompensacyjny i przeciwprzeciążeniowy z instalacją pokładową samolotu. Załogi samolotów transportowych, łącznikowych, szkolnych oraz śmigłowców nie używające ubiorów kompensacyjnych noszą kombinezony nakładane na mundury służbowe lub bezpośrednio na bieliznę. Zimą pod kombinezon może być przypinana podpinka ocieplająca ze sztucznego futra. Bardzo podobny krój ma szczelny kombinezon, uzupełniony kamizelką ratunkową, przeznaczony dla załóg latających nad morzem. Kombinezon ten ma nieco inaczej wykończone mankiety rękawów, doły nogawic i zapięcie kołnierza oraz charakterystyczną, jaskrawopomarańczową barwę. Na prawym rękawie, powyżej łokcia, naszyta jest czarna sukienna plakietka z białym orłem lotniczym i napisem ,,POLSKA", na lewej piersi barwna plakietka z godłem pułku, a na prawej piersi czarny prostokąt z oznaką stopnia wojskowego (orzeł lotniczy, godło pułku i oznaka stopnia wytłoczone są z tworzywa wtopionego w sukno podkładki). Na głowie sztywny hełm lotniczy z wbudowanymi słuchawkami i mikrofonami radiostacji oraz z szybą przednią z tworzywa polaryzującego (ciemnieje pod wpływem intensywnego promieniowania).